Seni düşünüyorum

Yazar sultan
Kırıp tutsaklığı kanatlandı mavilere bir güvercin
Yalnızlığın en kuytu yerinden.
Anladımki
Devirip üstüme bütün zamanları
Kayıp gitmişsin ellerimden
Anladımki
Artık çok geç kaldım
Son trende saatler önce gitmişti bu şehirden
Anladımki
O vakit düşürüp acıları payıma Söküp
Götürmüştün beni benden
Arkada iz bırakmayan zaman misali
Çekip gittin
Gölgesi camlarda demli bir hüznün buğusu
Ağır bir türkü tadında
Koyu bir hasret bıraktın zulamda
Kapıda davetsiz rüzgar uğultusu
Ve yokluğun her saniye
Bir asır tutuklar beni
Seni düşünüyorum
Sen beni hiç düşünmesende.
Her gün yeni bir uçurum ekleniyor yüreğime
Dipsiz kuyulara iner çığlıklarım
Ses değse sesime
Vakitsizim mevsimsiz dökülüyorum dalımdan
Tutuşuyor ellerim aklıma gelince o intahar gözlerin
Kızıl bir yangın düşüyor bu ayaz tenime
Dahamı kolay unututr sevilen seveni
Belkide gitmek kalmaktan daha iyi bir ihtimal
Yeni bir yaşamak mı var
Güren yolların öte ucunda
Belkide sen bir anadolu kasabasında
Bildiğim o çıplak yoksulluksun
Afrikada hiç bitmeyen açlık,
Filistinde tedirgin bir çocuk
Halepcede kan
Ve bağdatta yaşamaya yasak gibi bir şeymisin
Bir yanıma kar yağarken
Bir yanıma çığ düşürdün
Ne yana baksam hep sen
Ne vakit düşünsem
Hiç gitmemişsin benden
Hiç söz geçiremedim yüreğime
Harcadım ömrümü otobüs duraklarında
Bekledim tutsak gibi
Ömrümü çürüten o ağlamaklı yağmurların altında
Bekledim kahrolası iskele rıhtımlarında
Açık bıraktım kapıları
Ansızın dönersin diye
Açık bıraktım kapıları
Hiç dönmesen bile
Nedenlerimiz var daha yaşamaya dair
Bir daha sevebilme ihtimalimaiz
Yüreğimde koskoca bir dünya
Hiç okunulmamış
Avuçlarımızda bir parça umut sımsıkı
Daha el değmemiş yarınlara dair
Bu katran gecelerin ardına daha taptaze gün doğar
Bu toprağın sırtına
Daha telaşlı yağmurlar yağar
Yeni savaş ihtimallerinide saymazsak eğer
Bu zemherinin ardında
Bir o kadarda bahar var
Seni süşünüyorum her vakit
Yaşamak gibi
Her vakit yaşıyorum seni yaşamak gibi