Sen bilmesende

Yazar rafet kartal

Ay ışığın da güneş altında
Bazen sahrada çöl ortasında
Sen bu garibi anlamasanda
Seni aradım sen bilmesende

Akşamlar olup güneş batanda
Seni düşünüp uykum kaçanda
Yorgun vucudu uyku saranda
Rüyama girsen sen bilmesende

Bağrım köz oldu hep yana yana
Gönül taş değil nasıl dayana
Gülmek yasakmış hep ağlayana
Ağlıyorum ben sen bilmesende

Kuşlar bile yuvaya dönerler
İki gönül bir diye gülerler
Güle kavuşan handan bülbüller
Hasretim sana sen bilmesende

Yollar ki yokuş engel oluyor
Seni bekler ken vade doluyor
Nice sevdalar boşa soluyor
Solmuşum artık sen bilmesende
Soluyor gönül sen bilmesende