Sehir

Yazar Zül-karneyn

Sehir
Yagmur yayiyor bu aksam sehire

icimden acilmak geliyor firtinali denize

kulak verin rüzgarin sesine

bende kapildim bu sehrin yeline

dört mevsim her yerde

bazen kar bazende yagmur arada sirada günes acar

insani hic acimadan harcar

yagmurdan önce gelen kara buluttur

bu sehirde insan hersesyini unutur

sende yok olma bu dünyada

kalk uyan artik rüyadan

anlamasan bile seni yutar

zaman gec olmadan kendini kurtar

 

isiklar sönüyor yine

göz yaslarimi döktüm bu sehire

uzak durma sende katil bize

bu sehirde gelecek elbet bir gün dize

 

Hayel kurmak yasak bu sehirde

herseyini kayp edersin ne avucda kalir nede elde

rüzgarin önünde bir yaprak gibi ucarsin

hayellerini yasamadan yakarsin

sevgi beklersin insanlardan

kimse unyandirmaz seni bu kötü rüyadan

umudunu kesersin yalanci dünyadan

bos sokaklarda adim adim gezersin

göz yaslarini gördükce gülersin

bende gectim bu yollardan

biktim artik yalan hayeller kurmaktan

hersey baslamadan biter

seni seviyoruz diyenler teker teker gider

yanliz birakir insani bu sehir

suyundan bile icilmez olmus zehir

 

isiklar sönüyor yine

göz yaslarimi düktüm bu sehire

uzak durma sende katil bize

bu sehirde gelecek elbet bir gün dize

 

Feryat basti yine icimi

tutan yokki bos kalan elimi

esgi anilarim gelir bazen aklima

neler geldi bu sehirde basima

yasarken öldürdüler beni

gülerken aglatdilar beni

herseyim varken yok ettiler beni

sakin güvenmeyin bu sehire

insani yutuyor yavas yavas

kurtulmak icin savas savas

kim mutlu olmus ki zaten bak bir cevrene

bozuk düzen hakim olmus sanki bütün evrene

kurtar bizi Yarap

bu sehirde olduk biz harap

kara bulutlar cöktü üzerime

gec kaldim dönemem artik özüme

 

isiklar sönüyor yine

göz yaslarimi döktüm bu sehire

uzak durma sende katil bize

bu sehirde gelecek elbet bir gün dize