SANA YAZ DIM

azar lokman kaya

SANA YAZ DIM

Sessizliğin sesiyle tanıştım

sensizliğimde ve kimsesizliğimde

sen güneşken çehrelere

ben acımın gölgesinde.

 

Hiç cimri değildi yalnızlık

hiç karanlığını esirgemedi

üzerimden çok cömertti

tıpkı senin vaatlerindeki gibi.

 

Duvarlarda yüzsüzmüş

hiç renk değiştirmediler,

gözyaşlarım kızdılar

ağlamazmış ya erkekler.

 

sen aniden gidince evden

kadınlar, komşular,

çoluk, çocuklar

hani hiç kimseler ağlamadılar

yok kırmızı beyaz karanfilli çelenkler,

ama cenaze çıktı evimden,

bir ben gitti benden

ikinci kez yetimliği tattım ben

tadımlık değil doyumluktu

sende çok cömertmişsin doğrusu.

 

Gözlerim bulut

senin gözlerin şimşek çaktırıyor,

sele boğuyorsun her mevsimimi

kime veriyorsun üç mevsimini

bana bıraktığın

sadece dört mevsimin biri.

 

Ama ben sana yazdım, ben sana bahardım,

ben sana mavi mavi çiçek açtım

acımın gölgesinde,

sen bana karsın, kışsın, ayazsın, soğuksun

güneşin gölgesinde.

 

Olsun her ne olursa olsun,

sen yine benim sevdiğim o kızsın,

seni seviyorum diye

bedenim kalbime kızarsa kızsın,

kor verdim bedenimdeki

ateş kızdıkça kızsın.

Ben sana yazdım acımın gölgesinde de

sen bana karsın güneşin gölgesinde.