Özlem Denizi

Not : Bu şiirin doğuş hikayesine gelince canım eşim bir güngörev yaptığı kurumdan,eve telefon açar.Levent arkadaşlarkısır yapıp getirmişler sen seversin…Sende gel yiyelim der.Ben o sıra rahatsızım.Dolayısıyla gidemem ama bir müddetsonra gönlümden,kalemime dökülen mısralarım yanındadır.Demiştim ki ; – – – ÖZLEM DENİZİ – – – Özlem denizinde sandalım battıYıllardır ararım bulamıyorum.Düşlerim uykuya zamansız yattıAylardır hayıra yoramıyorum! Bir hayal yanımda kendi uzaktaYolunu bekledim viran sokaktaKavuşmak masalmış yolu bırak taBir türlü yanına varamıyorum! Bedeni sır oldu bakışı zehirGözleri gözüme dökülen nehirKırılan kanadım yolunda erirUçup ta dalına konamıyorum! Yenildi ömrüme gönül muradımDüşlerimde kaldı hep umutlarımDolmuyor ki onsuz ömür miadımAzrail koluna giremiyorum! Özlem denizine demir atıncaKalp onu vururmuş her atışındaBaşıma silahı sıkardım ammaAyrılık salına binemiyorum…! M. Levent ÖZGEÇ ‘GÖNÜL PINARI Kitabından’