Ölmemek gerek

Yazar cihat
yaramdın yüreğimde
adını her duyduğumda unuttum herkesi
gözlerinin siyahında kayboldum, gecenin karanlığında seni bulamadığım gibi
demedim ki sana bir defa beni al yanına
diyemedim….
çoğu zaman senle dalarken hayallere
çoğu zamanda yaşlı gözlerle döndüm rüyamdan
istemedim senden hiçbirşey, istemem de boş yere..
çok denedim ağlamamayı ve becerdim…
annem için bile uzak diye ağlamadım ben
annem diye uyanmadım rüyamdan
hele bir kız için hiç bir defa
ama sana kaç defa, saymadım
özlemler, sevgi ne zaman sayıldı ki…
ya da sevdiklerimiz saymadı bizi
sandılar ki iki kelime herşey,iki tatlı söz
ama bilemediler ki
dilde kalan yalan olur, bir gün hayal olur
ve inanmadılar bize.
sevgimi ve aşkımı aldım sırtıma her defasında
ve altında altında eziliyorum galiba
yaralarım oldu, hemde kabuk bağlamadan üst üste
şiirler yazmadım kimseye de ben
ama sana yazdıklarımı da sakladım.
şair oldum, deli etti beni senin sevgin, buralarda
şimdi sende inanma bana
sen de açtığın yarayı kanat, ağlat beni
ama bileyim ki, bir yürek vardı bana ait.
ama yine deme sevsende
demedim, diyemedim,boşver sende benim gibi sus
ben nasılsa senle ağlamayı öğrendim,
ve senle de gülmeyi
telefonun gözlerine baktım ve onla konuştum çoğu defa
deliyim dedim ya
ve sana deliyim.
takvim de sormadım sana.
tarihler de muhalif bana, buna da inanma
nasılsa aşk diye bişey yok ve yalan herşey
tek gerçek sendin şu yalan dünya da
bir masaldı
ve roman olacaktı,takvimler gibi bende yalan olmasam
yüreğimde yaranla sustum, konuşmadım, yemedim,içmedim
akan gözyaşlarımı gizlemedim,seni inandırmak için
yok yok sevda bu olmasa gerek
aşk yalan olmasa gerek
üzülme sende, üzülmemen gerek
umudun bittiği yer, umut diyarı
benim sevdamın bittiği yer ise mahseri alem
eğer aşk varsa ölmemek gerek, üzülmemek gerek ve söylemek gerek…