NE ZORMUŞ SEN OLMAK

Yazar Tuğrul PEKEL
GÖZLERİN OKYANUSTU
GÖZLERİM OKYANUSTA BİR DAMLA

AH BE VEDA’LIM
NE ZORMUŞ SEN OLMAK

SENİ HEP BÖYLE HAYAL ETMİŞTİM BİR TANEM,
YÜZÜNDE MUTLULUĞUN İZLERİ GEZİNİYORDU
SICAKLIĞINI YÜREĞİMİN DERİNLİKLERİNDE YAŞADIM.
GECE YARISINI BEŞ GEÇİYORDU.
VE SEN UYUYORDUN.
OMUZLARINA ÖPÜCÜKLER KONDURDUM.
SAÇLARINI OKŞADIM USUL USUL.
SONSUZLUKTUN BENİM İÇİN.
MUTLULUĞUN KİTABINI YAZIYORDUM.
KALEMDE SENDİN KAĞITTA SEN.
VE KARŞINDA ACİZ BİR BEDEN
ZAVALLI BEN.

ASIRLARDIR BİRBİRİNİ GÖRMEYEN
İKİ SEVGİLİ GİBİYDİK
SARMAŞ DOLAŞ OLURKEN.
TENLERİMİZİN KOKUSUYDU,
BİRBİRİNİ TAMAMLAYAN.
AYNI PINARIN SUYUYDUK.
YUDUM YUDUM İÇİLEN.
MUTLUYDUK.

GÖZLERİN OKYANUSTU
GÖZLERİM OKYANUSTA BİR DAMLA
KARIŞTIM SANA, ETİN OLDUM.
KEMİĞİN OLDUM, SEN OLDUM.
AŞIK OLDUM, ŞAİR OLDUM.
SENİNLE DOĞAN GÜNÜN,
IŞIKLARI ALTINDA
GÜNEŞİM OLDUN, MABEDİM OLDUN.
EZİLDİM, HİÇ OLDUM.
YOK OLDUM, KAYBOLDUM.

AH BE VEDA’LIM NE ZORMUŞ
SEN OLMAK

TUĞRUL AHMET PEKEL