MOLA

Yazar apalak
Son bir nefes çektikten sonra
Şuursuzca yere atılan bir sigara kadar yalnız
Ve bir o kadar da çaresizim

Donuk bakışlarla sokağı izliyorum
Ağlayan puslu pencerelerden
Açlık telaşındaki ıslak sığırcıklar
Bağrışıyor beni görünce

Zamana meydan okurcasına
Ayakta kalmayı başarmış bir yürek;
Saçağın altındaki minik serçe,
Şirin şirin bakıyordu bana
Kabarık tüylerin arasından
Merhaba diyordu hüzünle

O da yalnızdı, o da yorgun
Kuytu köşelerde ağlamaktan
Bitirdi o küçük bakışlar beni
Bir dayanak arıyorum şimdi

Demir atmak için bir iskeleye bakıyorum,
Ruhumu dinlendirmek istiyorum,
Yüreğimin düğümlerini çözmek istiyorum,
Unutulmuş mevsimleri hatırlamak istiyorum
İstiyorum, istiyorum; isyanlara bir mola istiyorum..

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

%d blogcu bunu beğendi: