imkansiz kal

Artık Şikayet etmiyorum, yoruldum cünkü

imkansızsın biliyorum, bunun caresi yok,

Artık ah cekmiyorum, kabullendim cünkü,

sensizligin var bende ve hep var olacak.

 

Keskelerle yasamayi biraktim artik,

faydasini göremedigimi anladim,

belki demeyi de sona erdirdim artik,

kafam düsüncelerle dolu patlayacak gibi.

 

Imkansiz hic bir sey yoktur derdim hep kendime,

seni taniyinca anladim bunun dogru olmadigini,

aslinda bu isin sonu olmadigini derdim hep kendime,

bilerek atese attim kendimi.

 

Dedim ben sana bosver beni baslamadan bitsin diye,

anlamadin icimdeki korkuyu ve ümitsizligi,

heyecanliydin gözün hic bir seyi görmüyordu,

en cok o halin beni korkutuyordu.

 

Hep uzak durmaya calistim, tersledim, kücümsedim seni,

hep kendimi ve seni korumak adina,

sonu yoktu cünkü,

dinlemedin, anlamadin, göremedin…

 

Bazi seyler yasanmamali kalmali öylece,

sen devam ettin, birakmadin bu oyunun pesini,

ben pes ediyorum, kaybettim bu oyunu duyuyormusun?

cok uzadi, kontrolümün disina cikti, böyle olmamaliydi.

 

Benim hem sevincim, hem hüznüm oldun,

hem gece hem gündüzüm oldun,

ama söyle bir sey var ki, sen hic bir zaman benim olmadin,

o yüzden canimin ici, bitiriyorum bu isi,

durduruyorum kanayan bu icimdeki yarayi, akan göz yaslarimi,

hani derdin bana birlikte ölecegiz diye,

yikiyorum bütün hayalleri, yalniz gidiyorum beni affet olurmu…