GÜNEŞ’İN VURULUŞU…

Güneş’i vurdular yüreğinden. 
Dokuz kurşunla. 
Bir kan aktı inceden. 
İnsanlar kör oldu görmedi. 
Döküldü bütün renkler. 
Bir dağın eteğine. 
Mavi denize. 
Siyah geceye düştü. 
* 
Güneş’i vurdular yüreğinden. 
Dokuz kurşunla. 
İnsanlar sağır oldu duymadı. 
İnce bir kan sızdı derinden. 
Ay karanlık ağlıyordu kederinden. 
Bir ninni söylüyordu umut. 
Kırmızı bayrağa. 
Pembe umuda düştü. 
* 
Güneş’i vurdular yüreğinden. 
Dokuz kurşunla. 
İnsanlar lal oldu konuşmadı. 
Savaşlar haksızlıklar bitmedi hiç. 
Kan gövdeyi götürdü. 
Ağladıkça umut dağı yitirdi. 
Beyaz saçlarıma. 
Yeşil yaprağa düştü. 
* 
Güneş’i vurdular yüreğinden. 
Dokuz kurşunla. 
Konuşmadı tüm insanlar dili tutuldu. 
Kuşlar uçmadı, güller açmadı. 
Meyve tutmadı ağaçlar bir daha. 
İşte o günden bu güne. 
İnsanoğlu aşık oldu özgürlüğe. 
Ay bacaya gündüz geceye düştü. 
* 
Arif ocakçı