BİR SEVDA MASALI

Yazar fatih efe
BİR SEVDA MASALI…
Gecenin biriydi,karanlıkta bekleyen bir adam üşüyordu biliyorum.
Çömeliyordu bulunduğu köhne köşe başına.
Nasılda iki büklüm oluyordu koca vücudu.
Cebinden bir sigara çıkarıyor,
Ve bir kibrit alev alıyordu hayatına…
Sanki karanlığa meydan okuyor gibiydi.
Cehennem narını andırıyordu kibritin alevi.
Sigarasından ciğerlerine kadar çekiyordu o güzel maniyi.
Duman içerisinde özlemle tutuşan soytaları karıştırıyordu.
Masum duygular,yaşadığımız dünya durağının can alıcı bekçisini…
Gülüm…
Ezberlenmiş hayalle karışık bir gerçek.
O lahza ki kayboluşu yürekleri dağlayan bir fırtına.
El geliyor dayanamayan yaralı göğsünün üstüne
Kenetleniyordu yumrukları ve…
Üşüyordu biliyorum. Hem de iliklerine kadar.
Bir nefes daha çekiyordu maziden.
Düğümleniveriyordu birden gırtlağı.
Ve bir damla gözyaşı sızıyordu yüreğinden toprağa,
Çatlıyordu kaldırmayan toprak… Ve gülüm…
Karanlık yüreklerin vazgeçilmez ışığı
Kimseler tanımasa da seni,
Dudaklardan dökülen bir sevda masalısın sen.
Kefenlere sarılsa da bu beden
Vazgeçmek zor inan senden,inan senden…