Ayıramadım

Bu genç yaşıma ölçü alınmış
Gömleği kefeni ayıramadım!.
Her köşe başına pusu salınmış
Tetiği çekeni ayıramadım!

Büstümü dikmişler dert kalesine
İsyanı dökmüşler yürek sesime
Ömrüme su veren aşk bahçesine
Külleri ekeni ayıramadım!

O pembe hayatın renk cümbüşünde
Döküldü gözyaşım her gülüşümde
Türkümü çalarken gönül telimde
Telleri sökeni ayıramadım!

Ortağı olunca derdin kederin
İçimdeki yara şimdi çok derin
Ne varki ben dertlilerden hederim
Derdini dökeni ayıramadım!

Gökyüzü karanlık yıldızlar sönük
Gönül nikahımdır sevdama dönük
Ya Rab! İrfanımdır sırtımdaki yük
Üstüme çökeni ayıramadım!
Üstüme çökeni ayıramadım…!

M. Levent ÖZGEÇ
‘Gönül Pınarı Kitabından’