AŞK

 

Yazar Özer Balcı
Utangaçlığımız henüz geçiyordu,
Yolda soluyorduk oksijen diye sevda baharımızı.
Uzandı elim eline,
Anlamını bulmuşcasına…
Sonra sen kaçırdın elini,
korkarcasına…
Utandın!..
Vasıtanın icadını unutmuşcasına,
Yola koyulmuştuk yayan.
Bütün kestirme yollar hafızamızdan kaçıyordu,
köşe bucak…
Uzatıyorduk sonraları.
Sonranın sonrasında yine sen vardın yanımda.
Derken!
Sonra oldu.
Ama sen yoktun
Gittin son kez arkana bakarak.
Aldım hayalini yanıma,
düştüm çekilmez yalnızlıklara..
Simdi sen vardın işte!
Simdi sen yasıyordu,
Tanımlayamadığım o duygu bütünlüğümde.
Ölmüş hücrelerimi diriltip,
bir bir senin ismini veriyordum.
Günes gibi doguyordu zihnimin ufuklarında güzelliğin
İçime isliyordun her saniye yeni kodlarla.
Sanki hayatın sırrı sendin
Sirri cozuyordum kendimce,
İçimdeki seni çözemiyor,
Aşk diyordum sessizce…
Sessizce seni yasatıyordum,
Yalnızlıgım vız geliyordu bucaksız yolda,
Dermanım olduyordun…