Dağarcık

…kaç metre gelir ki yalnızlığım, ölüm boy veriyor yokluğunda. Diren Nesin

Ağır bir ÖSS sorusu gibiydi Esquire dergisininki… “Hayattan ne öğrendiniz?” Verilen süre içinde aklıma gelenleri aşağıda yazdım. Yanlışların doğruları götürmeyeceğini

Ne gövdemi ayaklarının altına serecek  ateş var yüreğimde… Ne de cebimde sorular… Sevmeyi arayan yorgun gönlümün, Sessiz ama arzulu çekiştirmesinin

  -Gözlerinde Çocukluğum Olayım- Sen saçlarını,Hoyrat hazan rüzgarlarında savur.Ben, sen olayım. Geçmişin huzurlu çocuğu gibiDizlerinde uyuyayım. Gözlerinde çocukluğum olayımSen baktıkçaBen

Bilinmeyene yürümek gariptiHayat belki de Bilinmeyene yürümekten ibarettiBir sonraki Atılıp atılamayacağı bilinmeyen bir adımınGötürüp götüremeyeceğibilinmeyen bir yolunSonundaki bilinmeyenlerden oluşuyordu herşeyVe

Hayatta hep bir şeylere doğru koşarız…Ya korktuğumuz bir şeyden kaçıp kurtulmak için koşarız, ya da emniyette ve huzurda olacağımız bir

Kaygılı bir bekleyiş. Ne olacağını kestiremediği hallerde insanın giydiği bir zırh. Cevaplanamamış soruların sığınağı, aczin ikamet adresi. Korkudan nutku tutulmak,

Seversiniz bazen…Bir kuşu beslemek misali,karşınızdaki insanı sevginizle beslersiniz.Farklıdır sevmesi insanların…Kimi kafese tıkar kuşunu öyle besler,alır özgürlüğünü elinden, seviyorum sanır.Öyle sandıkça

Çok uzaktayım şimdi… Oyun bitti. O telaşlı ve heyecanlı kalabalık… Sonra sahnedeki macera… Bitti… Salon boşaldı. Işıklar söndü. Herkes gitti.