Çocuk Şiirleri

Anadolu’dan ege’ye vurulan mühür lacivert kokulu suya körüklü çizme izleri düşer istiklal için ölmeyi emreden asrın dehası Mustafa Kemal’in… Ah bir dile gelse conk bayırındaki taşlar yavuz

Seni anlatmaya yetmez bu diller Senin tarihini bilmez bu eller Seninle ölmeye vaat edenler Toprağın altında rahat edendir Çanakkalem o ne büyük zaferdir Yirmi

Din millet ve ırk ayırt etmeden Toplansa bile her bir yerden el alem Dönmeseler bile bu seferden Yadigardır bana Çanakkale’m. Etten ve kemikten

Şahittir boğazın iki yakası, Cihandan hesabı sordu Mehmetçik. Sırla dolu,binbir ibret vakası, Kanıyla,canıyla vardı Mehmetçik. Gelenler İstanbul düşüyle gezer, Nusretim,demirkap mayını dizer, Zırhlı gemileri parçalar,ezer, Zalimin

Ceddin deden, neslin baban Hep kahraman Türk Milleti Ordularin pek çok zaman Vermiştiler dünyaya şan Türk Millet Türk Millet!i Aşk ile sev milliyeti Kahret vatan

Yaşamaz ölümü göze almayan, Zafer, göz yummadan koşana gider. Bayrağa kanının alı çalmayan, Gözyaşı boşana boşana gider! Kazanmak istersen sen de zaferi, Gürleyen sesinle

Çiçekler gece uyur mu Onlar da çocuklar gibi Düş görürler mi anne Kuşlar gibi kanatlanıp Uçarlar mı düşlerinde Çiçekler de benim gibi Okula giderler mi

Öğrendim öğreneline işe yaradığını çiçek tozlarınınher yerde onları görüyorumevde sokakta kırlardakedilerin burnundagün ışığında Öğrendim öğreneline işe yaradığını çiçek tozlarının çiçekler çiziyorum

Binbir renkle gülüyor, Bahçemizde çiçekler. Gururla süzülüyor, Uçuşan kelebekler. Ayrıdır her çiçeğin, Adı, şekli, kokusu. Hele şu kelebeğin, Rengi pek hoş doğrusu. Hazırlıyor çiçekler, Baharın neşesini. Sonra da

Rengi bayrağıma eş Tarlalarda bir ateş Ekinlerle hep kardeş Çayırlarda biricik Al ipekli gelincik Rüzgarlara gelemez Yaprağına değilmez Gelinciği kim sevmez Sapları da incecik Kara gözlü gelincik.