<

 



 

Ayrılık notları....<

 
Yapraklar kımıldıyor.
Çok kımıldayanlar düşüyor.

Sonbahar...
Serin.

İnsan kar yağınca değil, böyle çapkın, birden geliveren
Sonbahar serinliklerinde yaşıyor soğuğu., üşümeyi..
Sonra hafif ateş yanaklarda...
O ateşin öyle bir hâli var ki; insanı içine döndürüyor.
Hayat sararırken, insan içindeki şöminenin başına çöküyor duygularıyla...
Orada nostalji var.
Sevgi var.
Sevgi niye var?
Niye hep hazır orada?
Isıtmak için.
Vefakâr sevgi...
Sevgiyi dost edinmek.
 Sevgiyi çoğaltmak. 
Arkadaşları çoğaltır gibi. 
Yalnızlığı kovar gibi.

Raflardan eski, sıcak bir kitabı, 
Tozlu ama sıcak bir kitabı çekip alır gibi...
Özlenen dosta kavuşur gibi...
Sevgi vefakâr...
Şimdi buralarda içime dönük, onca sevgiye rağmen yapayalnız...

Hüzünlere boğulmuş...
Hem de sonbahar...
Hem de yanaklarım üşürken...
Gönlümün bir köşesinde sıcacık bir şömine., bir köşesinde
Haykırışlar ki şiddetinden duyulmayan...
Yorgunum...
Bu ayrılıktan çok beklemenin, sabrın imtihanı...
Yorgunum...
<

Sevmek ölmekle başlar...Murat Başaran<





©yazgulu
<

  <

 <