LEYLA’YA

Beynine sevda sıkılmış bir garipti fikrimce
Gülünce gamzeleri solgun Ay’a benzerdi.
Sülün derler ya hani, öyle uzun ipince…
El değmemiş ateş, bakışlarda ürperirdi. Hüzün bar bağlamış onda; sessizdi, neşesiz
Sanırım düşmüş içine tarifsiz kederin.
Yere düşmüş kuru bir yaprak gibi kimsesiz
Hasret var gözlerinde, iç çeker derin derin.

Mercan mavisi bakışlarında o yalnızlık
Nedense o sırma saçlarını küt eylemiş.
Sarmışta kaderini bir insafsız haksızlık.
Sanki lal olmuş dili, şimdi sükut eylemiş.

Çok korkarım düşer de bir ayyaşın eline
Kendine batırır o öldürücü zehrini.
Bir meze olur körpecik bu yaşta herkeze.
Saplar kendine Leyla, öldürücü hançerini.

Ümitler yeşertmiş o yalnızlık hücresinde
Yalnızlığa şimdiden göğüs gerebilmeli.
Sarmış sevdasını aşk salkımlı bahçesinde
Yokluk dünyasında yeşillik derebilmeli.

Cilvekar yalnızlığa eş nicedir öteden
Her daldığı rüya da bir bilinmezi bekler.
Mavi mağrur gözlerini kimseler silmeden
Sinesinde bin ümitle nice hayal besler.

Sevda ülkesinde, yalnızlık şehrinde yaşar
Gönül saraylarının sanki bir sultanıdır.
Kah gülerde narinim, kimi zamanda ağlar
Ah! nice ukteler, sinesinde hicranıdır.

Leyla bilki bir hazanım, sana kucak açan
Hayranıyım ben o Leyla dan öte Leyla’nın.
Her gece rüyana girip o kalbinde uçan…
Sar beni! ilacıyım o tertemiz sevdanın.

………………..
K. Kurultay