Dağarcık

Acısını içtim aşkın, Hüznüne dokundum Gökkuşağı gibi değildi renkleri Siyahında boğuldum Yoruldum hep yoruldum Kime tutunduysam yaralı kanadımla Yalanlarında kayboldum

  Bakışlarını bakışlarımdan çektiğinden beri Sensizliğe ağlar gözlerim Yokluğunda dağlanır Seni yitirmekten korkarken Kendi yaşantımdan yitirdiklerim. v.s Tüm kör sokaklarım

Gülleri sana bırakıp dikenlere gidiyorum Gidiyorum bütün acılarımı vurup sırtıma umutları bırakıp başucuna ıtırları, menekşeleri, kırgüllerini bırakıp şiirlerimi sarıp bohçama

Yüreğim ne dediyse onu dinledim ben. Kimi işaret ettiyse ona yöneldim. Şimdi sen diyor da başka bir şey demiyor. Ansızın

Küçük derelerdir büyük nehirleri oluşturan Küçük mutluluklar, küçük, küçücük derelerdir Büyük nehri ararken üzerinden atladığın Arkana dönüp de bakmadığın Küçük

  Hayatın bütün ipuçlarını bir bir birleştirdim Gördüğüm gerçeklerin hepsinde ben seni buldum Yürüdüm ıssız bir ormandan göveren ruhumla Haykırdım

Ahh gece, hain gece acımaz mısın hiç bana yüreğimde zaten var kanayan bir yara ağlıyorum bak, yine yalnızlığıma kayboldum üstüme

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden., Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter. Hiç kimse aramasa sormasa beni Sen gelsen yeter.. Huzur ellerinin güzelliğidir.

Sevgilim, yetimim benim, aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken kapılar kapalı, dünya buzlu can uyuşmuş gözlerimin önünde hayat akıp gidiyor

Uzaklardasın, çoook uzaklarda. Ama, her zaman Yeni başlayan günle birlikte Hep sen varsın içimde. Adeta güneşimsin beni ısıtan Kırık dökük