Babama Mektup…

Sevgi beslenmeye besin bulamaz 
Saygı kaldırımda sızıyor baba! 
Hakikat diline sahip olamaz 
Zorbalık sokağı süzüyor baba!

Eksik değil, telefonu belinde 
Islık dudağında şarkı dilinde 
Marlbora cebinde, tespih elinde 
Bakkallarsa ağıt yazıyor baba!

“Höt” değince aklı kısa karısı 
Yüzü sarar renklerin en sarısı 
Uçuverir yarım aklın yarısı 
Yine de kraldır kızıyor baba!

Arı ballık bağı elde tutuyor 
Refah atın kuyruğunda yatıyor 
Güvercin keyfinden takla atıyor 
Kurtlarsa perişan geziyor baba!

Güvendiğin dağa karlar yağıyor 
Huzuru “hak” diye zulmet boğuyor 
Arılar emiyor, kuşlar sağıyor 
İşkence günbegün uzuyor baba!

Hukukun uzaya gittiği yerde 
Çakalların koyun güttüğü yerde 
Sevginin eriyip bittiği yerde 
Saygı da kendini bozuyor baba!

El pençe divanda neye bu diyet 
Haksızı haklamak değil mi niyet? 
Bu kafa, bu izan ve bu zihniyet 
Geleceğe kuyu kazıyor baba!

Zülfikar Yapar Kaleli